برای دانشمندان و ستاره شناسان، شهاب سنگ‌ها نخستین اجرام باقی مانده و شناخته شده از زمان شکل گیری منظومه شمسی هستند. اجرامی که شناخت آنها شاید راز و رمز شروع حیات، تعیین کردن سن کل کیهان، تولد منظومه شمسی و سیارات آن در ۴.۵ میلیارد سال قبل را خواهد گشود.
شهاب‌سنگ‌ها (meteorites) در اصل تکه‌ها و یا سیارک‌هایی (asteroids) هستند که بین مشتری و مریخ در حرکتند. بعضی سیاره های کوچک کمیاب و باقی مانده از ماه یا حتی مریخ‌اند.
این سیاره های کوچک فقط وقتی که با جو زمین برخورد می کنند شهاب‌سنگ نامیده می شوند. زمانی که سیارکی با سرعت ۲۰ کیلومتر در ثانیه به جو زمین برخورد می‌کند تبدیل به گویی آتشین با دنباله‌ای نورانی می‌شود .
در حدود ۶۵ میلیون سال قبل به علت برخورد شهاب‌سنگی با قطر ۱۰ کیلومتر به کره زمین، دایناسورها و سایر انواع حیوانی بر روی زمین منقرض شدند.
شهاب سنگ‌ها بر مبنای منشا و مبدا (سیارک، مریخ، ماه) و ترکیب شیمیایی آنها دسته بندی می‌شوند و اثرات قابل مشاهدات آنها بر زمین را می توان در ۱۹۰ گودال با دهانه‌هایی به عرض بیش از ۵۰ متر مشاهده کرد.
در سال حدود ۵۰۰۰ شهاب‌سنگ با وزن بیش از ۱ کیلو از آسمان پایین می آید اما دیدن شهاب سنگی که از جو میگذرد و با زمین برخورد می کند بسیار به ندرت اتفاق می افتد.
«انجمن شهاب سنگ» (Meteoritical Society) موسسه ای است که شهاب سنگ‌ها را دسته بندی، طبقه‌بندی و بر حسب مکانی که به آنجا سقوط می کنند، نامگذاری می‌کنند.
سیارک (asteroid)، شهاب (meteor)، شهاب‌سنگ (meteorite) و شهاب‌واره (meteoroid) اصطلاحاتی هستند که بعضی مواقع به جای هم و نا درست به کار برده می‌شوند.
👇👇
سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها به زبان ساده
تاکنون دیدگاهی برای این پست درج نشده است!